: اضطراب­ اجتماعی یکی از ناتوان­ کننده­ترین اختلالات اضطرابی می­باشد که از ابتدای نوجوانی نشانه­ های آن شروع شده و تا دوره­ های بعدی تحول، تداوم پیدا می­ کند و در زندگی شخصی، تعاملات اجتماعی، زندگی حرفه­ای و سایر ابعاد عملکردی فرد سازش نایافتگی ایجاد می­ کند. مطالعات متعددی  عوامل مرتبط با این اختلال را بررسی کرده ­اند، و با توجه به فقدان مطالعاتی که سهم متغیرهای حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و ذهن ­آگاهی را در اختلال اضطراب اجتماعی در ایران تصریح نماید مطالعه کنونی شکل گرفته است .

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین الگوی پیش ­بینی اضطراب­ اجتماعی از راه بررسی متغیرهای حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و ذهن­ آگاهی به عنوان پیش ­بینی کننده­ های اضطراب اجتماعی بوده است.

روش: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی و دکتری حرفه­ای دانشگاه شاهد می­باشد. که تعداد 390 نفر (234 دختر و 156 پسر) از بین آن­ها با روش نمونه گیری خوشه­ای انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده ­ها از  پرسشنامه ­های «هراس اجتماعی» (SPIN)، «حساسیت اضطرابی» (ASI)، «عدم تحمل بلاتکلیفی» (IUS)، و «ذهن آگاهی» (FFMQ)، استفاده شد. داده ­های پژوهش با روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چند­­­متغیره، توسط SPSS.19 تجزیه تحلیل شد.

یافته­ ها: همه متغیرها به طور معناداری با اضطراب اجتماعی همبستگی داشتند. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که الگوی پیش ­بینی اضطراب اجتماعی شامل حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی، و ذهن­ آگاهی می­باشد. و البته این نتایج تا حدودی بر اساس جنس متفاوت بود.

نتیجه ­گیری: متغیرهای پیش­بین (حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی، و ذهن­ آگاهی) 48 درصد از واریانس اضطراب اجتماعی را تبیین می­ کنند. این متغیرها در زنان 50 درصد از واریانس اضطراب اجتماعی و در مردان 44 درصد از واریانس اضطراب اجتماعی را تبیین می­ کنند.