:
تاسماهیان از ماهیان غضروفی[1] به شمار رفته که بعنوان اجداد اولیه ماهیان استخوانی وبا قدمت 250 میلیون ساله فقط در نیمکره شمالی دیده می شوند. این خانواده مشتمل بر 27 گونه بوده که 16 گونه آن در جنس Acipenser جای می گیرند، که برخی از آنها دریایی، برخی به آب شیرین جهت تخمریزی مهاجرت کرده و تعدادی نیز در آب شیرین محصورند (بهمنی، 1377). در دهه های اخیر به دلیل افزایش صید، عدم حفاظت، آلودگی های زیست محیطی، ایجاد محدودیت در مسیرهای مهاجرت و نقاط تخم ریزی، تعداد ماهیان خاویاری به تدریج كاهش یافته و خطر نابودی نسل ها این گونه ها را تهدید می كند. لذا نیاز به توجه ویژه ای به حفاظت و بقاء آن ها احساس می شود (Birstein, 1993; Williot et al., 2001). لذا بسیاری از كشورهای جهان مانند روسیه، ایالات متحده آمریكا، ایتالیا، فرانسه و آلمان با تكثیر مصنوعی و رها سازی بچه ماهیان در آب ها و حتی پرورش در آبهای داخلی تصمیم به بازسازی وتولید مجدد ذخایر این گونه ها گرفته اند (Adamek et al., 2007). تاسماهی سیبری، Acipencer baerii (Brandt, 1869)، در کنار جذابیت پرورشی (Williot et al., 2001) به علت دارا بودن مشخصات ارزشمندی همچون قابلیت زندگی در آب شیرین، مقاومت نسبت به تغییرات شرایط محیط زیست، سازگاری با دماهای پایین، پذیرش طیف وسیعی از مواد خوراكی و استعداد فراوان برای رشد در شرایط مطلوب، همواره مورد توجه دانشمندان اروپایی بوده است. لذا طی سالهای 1964 تا 1967 میلادی تعدادی از بچه ماهیان این گونه به سیستمهای پرورشی در آبهای اروپا معرفی شدند (Bronzi et al., 1999). تاسماهی سیبری در سال 1999 در كشورهایی همچون فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا به عنوان گونه غالب پرورشی (بر حسب تن) مطرح بود. به طوری كه در كشور فرانسه در همین سال تولید گوشت و خاویار آن به رقم 200 هزار تن و 4000 كیلوگرم رسید (Williot et al., 2001 ).
از جمله مواردی که در زمینه مدیریت مجموعه های تولیدی دارای اهمیت فوق العاده است توجه به بازده کلی و میزان محصول تولیدی آنها می باشد. عوامل بسیاری در این زمینه دخالت دارند که از مهم ترین آنها می توان به غذا، مدیریت تغذیه و درک و شناخت فیزیولوژی رشد اشاره کرد. در صورت شناخت ودرک ماهیت پدیده رشد می توان مدیریت پیشرفته ای را در زمینه آبزی پروری اعمال نمود، که علاوه بر کاهش هزینه های تولید، فضای قابل توجهی را نیز به منظور توسعه و پیشرفت این صنعت به صورت پایدار در آینده فراهم خواهد نمود.
در حال حاضر قسمت اعظم هزینه پرورش (60- 50 درصد) صرف تامین غذا می شود که این امر باعث افزایش قیمت تمام شده ماهی گردیده است (Goddard, 1974 برگرفته از علیزاده و دادگر، 1380). كارایی یک غذا تنها به كیفیت آن وابسته نیست، بلكه به مدیریت غذادهی نیز وابسته می باشد. كیفیت خوب و مناسب بودن غذا از لحاظ مواد مغذی زمانی می تواند مفید واقع شود كه از یک شیوه مناسب غذادهی (میزان غذا، تعداد دفعات و روش های غذادهی و برنامه روزانه غذادهی) استفاده شود (Lim & Poernomo, 1985; Bascinar et al., 2007). بنابراین با توجه به روند رو به رشد آبزی پروری در ایران عنایت به مساله مدیریت تغذیه اثر غیرقابل انکاری بر آینده و توسعه پایدار این صنعت دارد. با توجه به مطالب مذکور می توان به اهمیت مدیریت تغذیه و شناخت و درک پدیده رشد در آینده آبزی پروری پی برد.
رشد جبرانی یکی از مواردی مهمی است که می تواند نقش تعیین کننده ای در بهینه سازی فعالیت های آبزی پروری داشته باشد (Hayward et al., 2000). این پدیده رشد سریع و بیش از حد طبیعی در دوران رفع محرومیت غذایی و بعد از کاهش وزن ناشی از سوء تغذیه می باشد (Dobson & Holmes, 1984).
با توجه به مطالب عنوان شده در این مطالعه سعی بر آن است که اثرات احتمالی دوره های گرسنگی و غذادهی مجدد بر روی شاخص های رشد، تغذیه، ترکیبات بیوشیمیایی بدن و فاکتورهای خونی بررسی گردد و در نهایت با معرفی روش مدیریتی جدید در تغذیه (دوره های گرسنگی و غذادهی مجدد) منجر به ارائه ی یک الگوی کاربردی در سیستم های پرورشی گردد. بر این اساس اهداف انجام این پایان نامه به صورت زیر خلاصه می گردد:
1ـ بررسی وقوع پدیده رشد جبرانی در بچه تاس ماهیان سیبری
2- تعیین بهترین طول دوره محرومیت غذایی در بچه تاس ماهیان سیبری
3ـ بررسی پارامترهای رشد و تغذیه در سیكل های گرسنگی و غذادهی مجدد
4- بررسی ترکیب بیوشیمیایی بدن در سیكل های گرسنگی و غذادهی مجدد
5- بررسی پارامترهای خونی در سیکل های گرسنگی و غذادهی مجدد
برای نیل به اهداف مذکور در این مطالعه فرضیه های در نظر گرفته شد که به ترتیب در ذیل آورده شده اند:
1- رشد جبرانی در بچه تاس ماهیان سیبری صورت می گیرد.
2- رشد جبرانی کارایی رشد بچه تاس ماهی سیبری را بهبود می بخشد.
3- رشد جبرانی کارایی تغذیه بچه تاس ماهیان سیبری را بهبود می بخشد.
4- رشد جبرانی ترکیب شیمیایی بدن بچه تاس ماهیان سیبری را تحت تاثیر قرار می دهد.
5- رشد جبرانی پارمترهای خونی بچه تاس ماهیان سیبری را تحت تاثیر قرار می دهد.
رشد عبارت است از هرگونه تغییر در اندازه یا مقدار توده بدنی، صرف نظر از مثبت، منفی، موقتی و طولانی بودن آن. از نظر تعادل انرژی، رشد حاصل تغییر در محتوای انرژی بدن ماهی می باشد (Jobling, 1994). رشد در بسیاری از جنبه های اساسی نظیر زیست شناسی ماهیان، مدیریت (ذخایر) و حفاظت ماهیان دخیل است (Nislow, 2001). عوامل موثر بر رشد به دو دسته عوامل محیطی (درجه حرارت، شوری، دوره نوری، اکسیژن، تغذیه و … ) و عوامل زیستی (اندازه ماهی، عوامل رفتاری مثل سلسله مراتب اجتماعی، تراکم ماهی، میزان فعالیت ماهی و …) تقسیم می شوند (Millward, 1989; Jobling, 1994). کنترل رشد مهم ترین هدف در فعالیت های آبزی پروری است (Jobling, 1994). تفاوت اندازه دو موجود مشابه می تواند به دلیل تفاوت در تعداد یا اندازه سلول ها و یا هر دوی این موارد باشد. تعداد سلول ها تابع تعداد تقسیمات و میزان مرگ سلولی است، که نظیر اندازه سلول بوسیله علائم درون و برون سلولی تنظیم می گردند (Conlon & Raff, 1999).
1-1- رشد جبرانی
رشد جبرانی مرحله افزایش سرعت رشد بعد از برطرف شدن شرایط نامناسب محیطی و کاهش رشد می باشد (Nikki et al., 2004). رشد جبرانی مرتبط با غذادهی مجدد و کافی جانور بعد از دوره کاهش وزن ناشی از سوء تغذیه نیز می باشد ( Hayward et al., 2000). رشد جبرانی با برگرداندن مسیر رشد به حالت طبیعی، اختلاف اندازه را کاهش می دهد و برای مدیریت شیلاتی، آبزی پروری و بررسی چرخه زیستی موجودات حائز اهمیت می باشد Ali et al., 2003)). رشد جبرانی در دامنه وسیعی از گروه های جانوری از حشرات ( Metcalf & Monaghan, 2001) تا پرندگان و PESTAN(به خاطر محدودیت سایت در درج بعضی کلمات ، این کلمه به صورت فینگیلیش درج شده ولی در فایل اصلی پایان نامه کلمه به صورت فارسی نوشته شده است)داران ( Dobson & Holmes, 1984) گزارش شده است. در ماهیان که گسترده ترین گروه مهره داران را شامل می شوند مطالعات متعددی توسط محققین انجام شده است. واژه «رشد جبرانی» در ابتدا برای PESTAN(به خاطر محدودیت سایت در درج بعضی کلمات ، این کلمه به صورت فینگیلیش درج شده ولی در فایل اصلی پایان نامه کلمه به صورت فارسی نوشته شده است)داران استفاده شد و بعدها برای دام های اهلی خونگرم بکار برده شد(Wilson & Osbourn, 1960). علیرغم مطالعات اولیه، در رابطه با رشد جبرانی در ماهیان تا اوایل دهه 1990 هنگامی که این موضوع در زمینه آبزی پروری مورد توجه قرار گرفت، تحقیقات چندانی صورت نگرفت. علاوه بر این، مطالعات در مورد آبزیان فقط به گروه های معدودی از ماهیان محدود می شود Ali et al., 2003)). در جدول 1-1 خلاصه ای از این مطالعات به تفکیک خانواده آمده است.
در بسیاری از موارد رشد جبرانی را با واژه های دیگری نظیرCatch up Growth یا Recovery Growth نیز بیان می کنند. اما مورد اخیر علاوه بر بیان رشد یک موجود می تواند برای بیان رشد غیر معمول یک اندام نیز بکار رود. مثلاً بزرگ شدن کلیه موقعی که یکی از آنها برداشته شود و یا رشد بقایای کبد بعد از برداشت بخشی از آن، موید این پدیده است (Boersma & Wit, 1997). با توجه به میزان دسترسی به منابع، یک فرد می تواند هم از طریق افزایش سرعت رشد و هم از طریق افزایش مدت زمان لازم برای طی یک مرحله ی خاص عمل جبران را انجام دهد. پدیده ی رشد جبرانی مبین آن است که سرعت رشد انعطاف پذیر بوده و بصورت بهینه تنظیم می گردد نه بصورت حداکثر (Metcalf & Monghan, 2001 ).
[1] Chondrostean