• تاریخچه کشت سویا در ایران

در خصوص زراعت این گیاه در زمان‌های گذشته اطلا‌ع دقیقی در دست نیست. در گذشته اقدام‌هایی برای رواج سویا در ایران انجام شده كه تمام این اقدام‌ها به دلیل عادت نداشتن مردم به مصرف آن و در نتیجه نبودن بازار فروش، بی‌نتیجه مانده است. در سال‌های 1310 و 1316، انواعی از سویا از چین به وسیله رئیس دانشكده كشاورزی وقت كرج به ایران آورده شد و مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین طی سال‌های 1318 و 1319 انواع مختلفی سویا از آلمان وارد كشور شد و در بنگاه ‌اصلا‌ح نباتات كرج مورد آزمایش قرار گرفت. تمام این آزمایش‌ها حاكی از عملكرد خوب تولید بود اما به دلیل فقدان بازار، رواج و رونقی پیدا نكرد. در سال 1341، گروه صنعتی بهشهر مقداری بذر سویا را از ژاپن وارد كرد و پس از عقد قرارداد با زارعان برای بالا‌ بردن سطح زیر كشت و توسعه آن تلا‌ش كرد. زراعت سویا به عنوان دانه روغنی از حدود سال 1342 با وارد كردن بذر آن به ایران در مناطقی مانند مازندران آغاز و متعاقب آن كشت سویا توسط شركت سهامی‌ دانه‌های روغنی در برخی دیگر از نقاط كشور معمول می‌شود. مهم‌ترین مناطق كشت سویا در كشور استان‌های مازندران، گلستان، لرستان، آذربایجان شرقی و دشت مغان است. این گیاه چون از خانواده بقولا‌ت است می‌توان آن را به عنوان منبع ازت به منظور تقویت خاك برای كشت بعدی استفاده كرد. همچنین به دلیل مصارف متنوع دانه سویا افزایش تولید آن ضروری به نظر می‌رسد. البته دانه سویا به طور متوسط حاوی 18 درصد روغن و 44 درصد پروتیین است كه می‌تواند مهم‌ترین ماده اولیه صنایع روغن‌كشی و تولید فرآورده‌های پروتیینی و خوراك دام باشد. تولید سویا در سال 1357 به اوج خود طی سال‌های 1355 تا 1365 می‌رسد كه این افزایش ناشی از گسترش سطح زیر كشت بدون توجه به افزایش بازدهی در سطح بوده است. در سال‌های بعد به رغم وجود تضمین مؤثر برای كشت، میزان برداشت سویا به طور شدید كاهش یافت به گونه‌ای كه در سال‌های 1363 و 1364 تولید به نصف میزان برداشت شده در سال 1357 رسید. البته با توجه به اهمیتی كه در سال‌های اخیر به دانه‌های روغنی داده شده، وضعیت سویا در ایران نیز از لحاظ كشت و تحقیقات در زمینه كشت آن، رو به توسعه بوده است، به طوری كه در سال 1371 در اراضی مستعد مازندران 41920 هكتار زیر كشت دانه‌های روغنی رفت كه از این مقدار 36924 هكتار آن مخصوص كشت سویا و میزان محصول آن 117 هزار تن بود كه نشان دهنده افزایش قابل توجه نسبت به سال‌های قبل به خصوص در عملكرد است.

1-2- گیاه شناسی سویا

این گیاه در فارسی با نام های متفاوتی ازجمله، سوژا، سویا، لوبیا روغنی، لوبیا چینی، نخود فرنگی چینی و لوبیا منچوری مشهوراست. نام علمی (Glycine max L) و از تیره نخود (Fabaceae) می­باشدکه آنرا به انگلیسی soybeanمی نامند. سویا گیاهی است ازخانواده Papilionaceae، یكساله و خودگشن كه مقام نخست در تأمین روغن گیاهی در جهان را دارا است .این گیاه بومی آسیا بخصوص منطقه منچوری، چین و ژاپن است كه درحدود 1100 سال قبل ازمیلاد اهلی شده و بوسیله اصلاح طبیعی و مصنوعی به شكل امروزی درآمده است. گیاه یکساله که در بهار بعنوان کشت اول و در تابستان بعنوان کشت دوم کاشته می­ شود .(Sinclair and Backman, 1986) سویا دارای ریشه اصلی عمیقی بوده که میتواند تا 150 سانتیمتری خاک نیز نفوذ نماید. در سویا علاوه بر ریشه اصلی، ریشه فرعی به صورت حجمی نیز وجود دارد که در صورت مساعد بودن شرایط و وجود باکتریهای همزیست سویا، ازت موجود در هوا را، در گره های ریشه سویا تثبیت می­نماید. سویا گیاهی روز کوتاه است. رنگ گلهای آن متنوع می­باشد سفید، بنفش (از جمله صورتی) وگل آذین آن، خوشه ای و دانه های آن کلیوی یاگرد می­باشند. سویا در دمای 8 تا 10 درجه­ سانتی-گرادجوانه میزند، سویا گیاهی است خودگشن و میزان دگر گشنی در آن کمتراز 5 درصد گزارش شده است. لذا میتوان از بذور برداشت شده برای کشت سالهای بعد استفاده کرد. گلدهی سویا با روزهای کوتاه تحریک می­ شود. وزن هزار دانه در سویا بین 80 تا 450 گرم متغیراست. اما در ارقام زراعی متداول وزن هزار دانه، بین120 تا 230 گرم می­باشد. دانه که بازده اقتصادی سویا است حدود 47 درصد وزن اصلی گیاه را در زمان رسیدن تشکیل می­دهد.

• اهمیت غذایی سویا

سویا مهم‌ترین گیاه خانواده بقولا‌ت در توسعه تمدن‌های چین، كره و ژاپن بوده است. در ابتدا سویا برای تولید روغن كشت شد. از گیاه سویا می‌توان به عنوان مرتع، علوفه خشك، كود سبز یا علوفه تازه استفاده كرد .دانه‌های سویا ارزش غذایی زیادی دارند و در صنایع غذایی زیادی از آن استفاده می‌شود. از بخش‌های مختلف دانه، از روغن آن در ساخت محصول صنعتی بهره ‌برداری می‌شود كه كنجاله سویا نیز در تغذیه دام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بعضی از مهم‌ترین موارد مصرف سویا در جدول شماره یک آمده است.

• مصارف و اقتصاد فرآورده های سویا

مسأله اقتصاد صنعت سویا بسیار پیچیده است اما در مجموع سه بازار عمده برای دانه، روغن و كنجاله وجود دارد. روغن سویا یكی از اجزای اصلی بازار روغن خوراكی است و برای خوراك انسان به شكل‌های مختلف به ‌خصوص مارگارین و روغن جامد فرآوری می‌شود كه از این نظر با سایر روغن‌های نباتی رقابت می‌كند. كنجاله سویا به عنوان یک منبع پروتیینی برای اختلا‌ط با سایر خوراك‌های دام و مرغ هم مورد تقاضاست.

سویا برای خوراك انسان به موارد متفاوت دیگری تبدیل می‌شود كه البته مقدار آنها ناچیز است و تأثیر چندانی بر قیمت سویا ندارد، قیمت سویا در منطقه و جهان در مجموع تحت تأثیر تقاضا برای روغن و كنجاله است. كنجاله سویا در تغذیه مرغ و دام به عنوان پروتیین مصرف می‌شود. میانگین تولید كنجاله در حدود 79 درصد كل تولید دانه سویا بوده كه مقدار پروتیین آن حدود 50 درصد است. كنجاله سویا به عنوان یک منبع پروتیینی مانند كنجاله پنبه‌ دانه، آشغال گوشت، پودر ماهی و گلوتن حدود 10 درصد نیاز حیوان به پروتیین را تأمین می‌كند. روغن سویا یک روغن خوراكی است كه پس از تصفیه، در تولید فرآورده‌های گوناگون برای تغذیه انسان مصرف می‌شود. دانه سویا حاوی 18 درصد روغن بوده كه مصارف اصلی در شكل روغن مایع برای آشپزی، سالا‌د، مارگارین و روغن جامد است. مقدار كمی نیز در تهیه بعضی از رنگ‌ها، روغن جلا‌ و رزین مصرف می‌شود. سویا به عنوان یک منبع تولید روغن با سایر گیاهان روغنی مانند خرما، آفتابگردان، بادام زمینی، پنبه دانه، كلزا، نارگیل و زیتون در رقابت است. قیمت روغن سویا بیش از قیمت كنجاله یا دانه سویا متغیر بوده و متأثر از میزان ذخیره و موجودی سویاست. مصرف فرآورده‌های سویا یعنی كنجاله و روغن تابع یكدیگر نبوده و قیمت آنها در بازار به طور مستقل تغییر می‌كند و تحت تأثیر وضعیت تولید از نظر روغن یا پروتیین سویاست. مصارف دیگر سویا به خصوص در امر تغذیه از اهمیت كمی برخوردار بوده و اثر ناچیزی بر قیمت سویا دارند.