تقدم قبول بر ایجاب
در خصوص موضوع تقدم ایجاب بر قبول همه فقهای مذاهب قائل به صحت هستند. یعنی اگر قبل انعقاد و جری ایجاب قبول اخذ شود و پس از آن ایجاب ایرادشود، چنین عقد نکاحی صحیح است.
مبحث دوم: تنجز عقد
عقد نکاح از جمله عقودی است که باید بصورت منجز واقع شود. عقد منجز عقدی است که تأثیر آن منوط به واقعه یا ایجاد امری دیگر نیست و به صرف انشاء به وجود می آید. عقد منجز به صرف اعلام اراده مؤثر است و اثر آن منوط به امر دیگری نیست . عقد منجز آن است که تأثیر آن بر حسب انشاء موقوف به امر دیگری نباشد.
صیغه عقد باید قطعی و منجز و مطلق باشد، نباید هیچگونه قیدی در آن شرط شود. پس اگرطرف ایجاب‌گفت: زوجتک ا‌بنتی، و طرف قبول گفت: قبلت، این عقد منجز و قطعی است و مادام که همه شرایط را دارد. آثارشرعی، بر آن مترتب است، گاهی صیغه عقد شرطی دارد یا چیزی برای آینده بدان اضافه می‌شود یا بدان مقرون و همراه می‌گردد یا وقت معینی و یا شرطی، همراه دارد، بدیهی است‌که درهمه این احوال، شرط باطل و به تبع آن عقد منعقد نمی‌شود و درست نیست. در این قسمت لازم فروض مختلف آن ذکر شود.
الف: صیغه عقد، معلق برشرطی باشد: بدینگونه تحقق مضمون آن معلق و متوقف بر تحقق چیز دیگری باشد و اداتی ازادوات تعلیق را درضمن‌گفتن صیغه عقد ذکر کند، مانند اینکه خواستگارگوید: هرگاه استخدام شدم با دخترت ازدواج می‌کنم و پدر دختر می‌گوید: قبلت (پذیرفتم) ازدواج بدین شکل صحیح نیست و عقد منعقد نمی‌شود. چون ایجاد عقد ازدواج، بچیزی مقید و معلق شده است،که احتمال دارد درآینده تحقق پذیرد، و یا تحقق نپذیرد،
بنابراین صحیح نیست چون عقد ازدواج موجب تملک تمتع فوری است و بلافاصله بعد از اجرای عقد، حق استفاده و برخورداری، از وجود منکوحه لازمه عقد است و نباید حکم آن، از آن متاخر باشد، در حالیکه معنی شرط - استخدام شدن - در حال تکلم صیغه عقد، وجود ندارد، و چیزی‌که بسته بوجود معدوم باشد، خود نیز معدوم است پس ازدواجی بدان صورت نمی‌گیرد.
ولی اگر تعلیق ازدواج بر چیزی باشدکه در حال اجرای صیغه عقد وجود داشته باشد، ازدواج صورت می‌گیرد و صحیح است مانند اینکه بگوید: اگردخترت سنش بیست سال باشد با وی ازدواج‌کردم - إن کانت ابنتک سنها عشرون سنه تزوجتها - پدر دختر گوید: قبلت (پذیرفتم) و در واقع سن دختر بیست سال باشد. و همچنین اگر دختر گفت: اگر پدرم راضی شد خود را به عقد ازدواج تو درآوردم و خواستگارگفت: پذیرفتم و فوراً درهمانمجلس پدرش‌گفت: من راضی هستم. بازعقد نکاح صحیح است، چون دراینگونه موارد بظاهرصیغه عقد جنبه تعلیقی دارد ولی درواقع منجز و قطعی است.
ب: صیغه عقد بگونه‌ای باشدکه موکول بزمان آینده و مستقبل‌گردد، مانند اینکه خواستگار بگوید: بعد از یک ماه یا فردا دخترت را بعقد خویش درآوردم و پدر دختربگوید: قبلت، بدین صورت عقد نکاح صحیح نیست ومنعقد نمی‌شود نه در زمان حال و نه در زمان آینده، بهرحال درست نیست، چونموکول نمودن عقد نکاح، بزمان آینده، نمی‌تواند موجب تملک و حق برخوردای فوری از نتیجه ازدواج، در حال حاضر باشد.
و اتفقوا على ان الأخرس یکتفى منه بالإشاره الداله على قصد الزواج صراحه إذا لم یحسن الکتابه. و ان أحسنها فالأولى الجمع بینهما، همان.
