:
یک واحد شیمیایی، ترکیبی از واحدهای فرایندی (راکتورها، مبدل های حرارتی، پمپ ها، برج های تقطیر و…) می باشد که به روشی سیستماتیک و معقول با یکدیگر مرتبط هستند. هدف کلی واحدهای شیمیایی عبارتست از تبدیل مواد اولیه به محصول مطلوب با بهره گرفتن از منابع انرژی موجود در اقتصادی ترین روش.
در طول عملیات، یک واحد شیمیایی باید خواسته های تحمیل شده به وسیله طراحان، شرایط تکنیکی، اقتصادی و اجتماعی را در حضور مزاحمت های خارجی ارضاء کند. این نیازها به شرح زیر است:
– ایمنی: عملیات ایمنی فرایندهای شیمیایی که نیاز اولیه می باشد که سلامت افراد حاضر در واحد و همچنین روند توسعه اقتصادی را تضمین می کند. بنابراین دماها، فشارها، غلظت مواد و عوامل دیگر در فرایند باید در محدوده مجاز کنترل شود.
– خصوصیات محصول: یک واحد شیمیایی باید محصولی را تولید کند که از لحاظ کیفیت و کمیت در شرایط مطلوب باشد.
– قوانین محیط زیست: ممکن است قوانین گوناگونی مشخص کنند که درجه حرارت ها، غلظت مواد و دبی مواد زائد از یک واحد باید در محدوده معینی باشد.
– شرایط عملیاتی: دستگاه های مورد استفاده در یک واحد شیمیایی محدودیت هایی دارند که از عملیات آنها جلوگیری می کنند، چنین محدودیت هایی باید در پروسس یک واحد ارضاء شود. به طور مثال پمپ ها باید در NPSH معین کار کنند و یا مخازن نباید سرریز شوند یا خالی نمانند و…
– اقتصاد: عملیات یک واحد باید با شرایط بازار مطابقت داشته باشد که شامل موجود بودن مواد اولیه و تقاضا برای محصول می باشد. بنابراین لازم است که شرایط عملیاتی به گونه ای کنترل شود که هزینه ها حداقل و سود حداکثر باشد.
شکست حرارتی یکی از مهمترین فرایندهای پتروشیمی است. زیرا محصولات حاصل از فرایند به طور عمده به عنوان مواد اولیه و واسطه در تولید دیگر محصولات پتروشیمی به کار می روند.
یک سیستم پیرولیز هیدروکربن ها معمولا از پیچیدگی های زیادی برخوردار نیست و شامل یک کوره شکست حرارتی است که در آن به خوراک حرارت داده می شود تا به مخلوطی از اولفین ها و آروماتیک ها تبدیل شود سپس محصولات حاصله وارد یک سیستم سرد کننده یعنی مبدل خط انتقال (Tle) می گردد و در آنجا جریان خروجی از کوره به سرعت به دمای پایین تر از دمای شکست حرارتی وارده می شود و از طریق کمپرسور به بخش های تخلیص و تقطیر فرستاده می شود.