بر طبق استانداردهای بین المللی و نیز استاندارد شركت ملی نفت ایران ، میزان مج از ناخالصی ها در گازهای تصفیه شده معین گردیده و طبق استاندارد ASTM درگازهای تصفیه شده حداكثر گوگرد مجاز mg/Nm³ 22/9 و حدا كثر مركاپتان مجاز 11/5m g/Nm³ است. در بیشتر منابع گازی مقادیر این ناخالصی ها بیشتر بوده و ضرورت دارد توسط فرایند های مناسب به مقدار م جاز خود كاهش یابد.
گوگرد می تواند به صورت گوگرد عنصری و یا عمدتاً به صورت هیدروژن سولفید و سولفید كربنیل و دی سولفید كربن و مركاپتان (RSH). تیوفن و یاسایر تركیبات گوگرد باشد.
این ناخالصی های گوگردی نه تنها باعث ایجاد بوی بد در گاز می شوند بلكه در هنگام احتراق اكسید شده و ایجاد آلودگی زیست محیطی می نماید. با وجود آنكه مساحت و جمعیت كشور ایران در حدود یک صدم كل مساحت و جمعیت جهان است، ذخیره سازی گازی گسترده در اعماق آن بین 14تا 20درصد از كل ذخیره موجود گاز در كره زمین را تشكیل می دهد. ایران با دارا بو دن بیش از 21 تریلیون متر مكعب ذخایر گاز طبیعی شناخته شده یكی از غنی ترین كشورهای جهان از نظر ذخایر گاز طبیعی است. بابرخورداری از چنین ذخیره ای،
گاز به عنوان سوخت و انرژی می تواند در صدر منابع مورد استفاده قرار گیرد تا پاسخگوی رشد روز افزون مصرف انرژی و هم چنین به عنوان منبعی برای درآمدهای حاصل از صادرات تلقی گردد. افزایش میزان مصرف گاز بالاتر از 8% در سال در بعضی نواحی پیش بینی می گردد. گاز آن طور كه در طبیعت موجود است كمتر مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا گازی كه از منابع زیر زمینی حاصل می شود دارای مقادیر متفاوتی از ناخالصی ها است كه عمدتاً شامل هیدروژن سولفید و دی اكسید كربن و مركاپتان ها می باشد. وجود این ناخالصی ها در گاز باعث اشكالات فراوانی می گردد، به عنوان مثال هیدروژن سولفید حتی نسبت به لوله هایی از جنس فولاد ضد زنگ نیز خورنده بوده وهنگام سوختن تولید گاز سمی و خورنده دی اكسید گوگرد می نماید .ازطرفی ناخالصی ها به عنوان مسموم كننده كاتالیست ها محسوب می شوند.