با مطالعه بیش از 20 منبع و مقاله فقط تعداد اندکی از آنها در مورد نقش زمان بحث کرده اند در صورتی که اکثرا به زمان بهینه تعمیرات توجهی نداشتند. اما با این وجود مقادیر بسیاری از اطلاعات مورد نیاز از طریق این مطالعات اقتباس شد. برخی از این اطلاعات در مورد مفهوم، اجراء و تجارب موسسات ایالتی در مورد تعمیرات پیشگیرانه می باشد که مورد استفاده قرار گرفته است.
هدف از تعمیرات مشخص نمودن شرایط رویه و اعمال عملیاتی است که باعث پیشگیری از بروز خرابی و یا اصلاح راه می شود. به عنوان مثال آب بندی ترک ها باعث جلوگیری از نفوذ آب به درون روسازی می شود و همچنین آب بندی کردن با دوغاب قیری (ماده اسلاری) باعث جلوگیری از فرسایش سطحی روسازی (HMA)، تصحیح خاصیت اصطکاکی سطح و آب بندی کردن ترک های کوچک خواهد شد. بنابراین هرگونه عملیات نگهداری پیشگیرانه روسازی باید برای رسیدن به اهداف خاص و مشخص در نظر گرفته شود.
به استثنای عملیات درزگیری و پر کردن ترک ها، عملیات تعمیری دیگری نیز تحت عنوان آسفالت های حفاظتی قابل اجرا هستند که شامل اجرای لایه ای نازک و یکنواخت از قیر و مصالح ریزدانه بر روی سطح رویه می شوند چنانچه این گونه عملیات سیلکاری انجام نشود، مواد قیری آسفالت سطح راه خصوصیات خود را در مجاورت آب و هوا به زمان از دست داده، در معرض شرایط محیطی سخت و شکنده می شوند و در نتیجه منجر به جدا شدن سنگدانه ها از سطح راه و بروز ترک خوردگی می شوند. یک لایه نازک آب بندی می تواند فرسایش سطحی رویه را کاهش دهد. این عملیات شامل روکش نازکی از مواد قیری بدون سنگدانه (fog seal) تا روکش نازک آسفالت گرم (HMA) می شوند که البته در باربری سازه ای روسازی تاثیر چندانی نخواهد داشت. عملیات پر کردن ترک ها و سیلکاری مانع از نفوذ آب به ساختار روسازی شده و نقش موثری نیز در جلوگیری از کاهش توان سازه ای روسازی دارند.
فصل اول: تعریف مسئله
1-1- تعریف کلی مسئله
نگهداری مناسب و موثر از تسهیلات حمل و نقل، نیاز به برنامه ریزی و استراتژی ویژه ای دارد تا بتوان قبل از آنکه تسهیلات آنقدر فرسوده شوند که امکان تغییر آنها وجود نداشته باشد، آنها را به صورت مستمر تحت نگهداری ویژه ای قرار داد، در زمان های مناسب مرمت و بهسازی لازم به عمل آید و میزان این نگهداری ها و تناوب مرمت و بهسازی بستگی به حجم ترافیک سنگین و شرایط آب و هوایی دارد، همچنین بایستی با انجام تحلیل اقتصادی عمر راه تعیین شود. نظریه نگهداری پیشگیری کننده اخیرا مورد توجه مسئولین و مدیران اداره های راه در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در جهان قرار گرفته است. برای ایجاد چنین مجموعه ای به سیستم مدیریت نگهداری راه احتیاج است.
یکی از ویژگی های مهم سیستم مدیریت روسازی آن است که هم توانایی تعیین وضعیت موجود شبکه روسازی را دارد و هم قادر است وضعیت آتی آن را پیش بینی نماید. برای آنکه بتوان وضعیت روسازی را به نحو قابل اعتمادی پیش بینی نمود می بایست از یک سیستم درجه بندی عینی و قابل تکرار برای شناسایی وضعیت روسازی استفاده شود.
روکش کردن به طور کلی به دو منظور مختلف انجام می شود. یکی رفع ناهمواری های سطح روسازی که به علت ترک خوردن، تغییر شکل و خرد شدن و… به وجود آمده است و دیگری به منظور افزایش قدرت باربری.

معمولا مساله ای که در طرح روکش مطرح است تعیین مشخصات فنی مصالح روکش و تعیین ضخامت آن است. در مواردی که روکش فقط به منظور رفع ناهمواری های سطح یک روسازی انجام می شود، ضخامت روکش کم است و حتی ممکن است به نازکی 1/5 تا 2 سانتیمتر باشد. در این حالت قابلیت سرویس دهی روسازی افزایش قابل توجهی می یابد و ظرفیت سازه ای تا حدودی، دست نخورده باقی می ماند.
2-1- نیاز به مطالعه در مورد مسئله
در این رساله به ارزیابی فنی و اقتصادی روکش هائی که به منظور رفع ناهمواری های سطح روسازی استفاده می شوند پرداخته شده است.
از آنجا که هزینه اجرا هریک از روش های ترمیم و بهسازی در کشورهای مختلف تغییر می کند، بایستی ارزیابی اقتصادی هریک از این روشها با توجه به شرایط هر منطقه انجام گیرد.