تعریف دیابت
دیابت قندی یک بیماری مزمن است و زمانی بروز می کند که 1)توانایی لوزالمعده در ترشح انسولین کم شده و یا ازبین رفته باشد، یا2) بدن نتواند به طور موثر از انسولین ترشح شده توسط لوزالمعده استفاده کند. انسولین هورمونی است که برای تبدیل قند، نشاسته و دیگر غذاها بهانرژی، موردنیاز میباشد و برای زندگی روزانه ضروری است. اختلال یا عدم ترشح انسولین توسط کبد یا عدم فعالیت مناسب انسولین و یا هردو عامل باعث افزایش قند خون(هیپرگلیسمی) و دیگر اختلالهای متابولیکی می شود که اگر هیپرگلیسمی بهخوبی کنترل نشود، ممکن است موجب عوارض جدی شود. در دیابت مجموعه ای از اختلالات وجوددارد که باعث گردیده سلولهای بدن نتواند بهنحو مناسب از کربوهیدراتها بهعنوان یک ماده غذایی اساسی استفاده نماید، که نتیجه آن افزایش میزان فند خون خواهدبود(بگنر و همکاران،2007؛ هریس و همکاران،2011).
2-2-3-انواع دیابت
مشکلات تقسیم بندی دیابت سالها وجود داشتهاست. اخیرا سازمان بهداشت جهانی(WHO) و انجمن دیابت آمریکا(ADA) آن را به چهارگروه تقسیم کرده اند(هریس وهمکاران،2011):
2-2-3-1-دیابت نوع 1
دیابت نوع1 در گذشته به نام دیابت وابسته به انسولین (IDDM) نامیده میشد. این نوع دیابت بهخاطر از دست رفتن یا بدعمل کردن سلولهای سازنده انسولین، سلولهای بتای لوزالمعده ، است. آسیبرسیدن به این سلولها منجر به تولید نشدن انسولین می شود .این نوع دیابت را بیماری خودایمنی مینامند یعنی اینکه سیستم ایمنی بدن به سلولهای سازنده انسولین حمله می کند و آنها را تخریب می کند اما علت اینکه سیستم ایمنی چرا به این سلولها حمله می ند هنوز نامشخص است. به علت اینکه انسولین ، برای ادامهی حیات ضروری میباشد در دیابت نوع 1 بهعلت ساخته نشدن این ماده، انسولین باید از طریق دارو وارد بدن شود.حدود 10 درصد از کل دیابتها مربوط به دیابت نوع 1 میباشد. این بیماری بیشتر در کودکی و نوجوانی و به طورکلی قبل از 30 سالگی بروز می کند(بریت،2008؛ هریس و همکاران،2011).
2-2-3-2-دیابت نوع2
دیابت نوع2 در گذشته تحت عنوان دیابت غیروابستهبهانسولین خوانده میشد. در این نوع دیابت پانکراس انسولین کافی تولید نمیکند و حتی اگر تولید کند نیز سلولهای بدن حساسیت کمی به انسولین نشان می دهند که این منجر به تجمع قندخون می شود. حدود 90 درصد ازموارد دیابت مربوط به دیابت نوع2 میباشد. این بیماری معمولا از میانسالی به بعد رخمیدهد، البته امروزه سن مبتلا شدن به این بیماری در بعضی از کشورها از جمله ایران روبهکاهش است. اگر سطوح قند خون از 200-180 mgdl/L بیشتر شود نشانههایی همچون تشنگی و گرسنگی مفرط و همچنین پرادراری دیده می شود که اینها از علائم اولیهی دیابت نوع 2 میباشند. اغلب افراد مبتلا به دیابت نوع 2 چاق هستند یا اینکه در محدوده شکم تجمع چربی دارند. این نوع دیابت به طور معمول به کمک رژیمغذاییمناسب، فعالیتبدنیکافی و داروهای خوراکی کاهندهی قندخون درمان می شود. در برخی موارد نیز برای دستیابی به کنترل گلیسمیک مطلوب نیاز به انسولیندرمانی است(باقیانی مقدم، افخمی اردکانی، مظلومی و سعیدی زاده،1385؛ بریت،2008؛ هریس و همکاران،2011).
2-2-3-4-دیابت حاملگی
دیابت بارداری بهشرایطی اطلاق میگردد که سطح قندخون در طی بارداری بالا رفته و علائم دیابت در خانمهای باردار که قبلا دیابت برایشان تشخیص داده نشده، دیده شود(باقیانی مقدم و همکاران، 1385). ایننوع دیابت یک عارضهی درحال رشد درسطح جهان و یکی از شایعترین عوارض دورانبارداری است . شیوع دیابت بارداری بسته به جمعیت مورد مطالعه و تستهای تشخیصی ار1تا14درصد گزارش شده است(باقیانیمقدم و همکاران ،1385). درکشورهای فاقد «برنامی ملی بیماری یابی »، دیابت بارداری غا لبا ً بدون تشخیص و درمان میماند که این امر سبب بروز عوارض ناگوار حاد و دیررس برای مادر وفرزند می شود. تحقیقات مختلف نشان داده است فرزندان مادرانی که دیابت ایشان در دوران بارداری به طور مطلوب درمان نشده است ، در دوران بلوغ وبزرگسالی ، یا دچار چاقی ، اختلالات تحمل گلوکز ویا مبتلا به دیابت میشوند . اگرچه بعد از زایمان دیابت از بین میرود اما ممکن است در بارداری بعدی دوباره ظاهرگردد . حدود 50% خانمهایی که طی دوران حاملگی دچار دیابت می شوند ممکن است 10سال پس از دوران بارداری در معرض خطر ابتلای دائمی به دیابت ( اغلب به دیابت نوع دوم ) باشند(هریس و همکاران،2011؛ باقیانی مقدم و همکاران ،1385)
1.Bogner
2.World Health Organization
3.American Diabetes Association
4.Insulin Dependent Diabetes Mellitus
5.Non-Insulin Dependent Diabetes Mellitus(NIDDM)